επιβαλτάριν

ἐπιβαλτάριν, το (Μ)

1. εξωτερικό ένδυμα

2. κάλυμμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + βαλτός (< βάλλω) + επίθημα -αρι(ο)ν].